wtorek, 15 maja 2012


Przestało się dla mnie liczyć ile razy zacznę płakać, kiedy względnie nic się nie dzieje. A zaczęło ile osób jest wokół, żeby podać mi chusteczkę, przytulić i wysłuchać. Jest mi odrazu lepiej kiedy uświadamiam sobie, że w takiej chwili mam do kogo zadzwonić. Czuję się bezpieczniej, wiele mniej samotnie. Mam całkiem fajnych przyjaciół :33.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz