Pustki znikaja czy pustki sie zapelnia? Pustki sa personalnie specyficzne czy raczej emocjonalnie? Tesknisz bardziej za kims czy za uczuciem, jakie ten ktos budzil? Pustki same przechodza czy ktos musi przyjsc je zajac? Pustka po kims istnieje czy to my stalismy sie po prostu mniej samodzielni przy kims? Czy pustka po kims to jak szuflada, ktorej nie masz czym uzupelnic? No bo jak sobie z czyms poradzisz, jesli nie umiesz powiedziec, czym to jest.

Mężczyźni łatwiej przekazują komunikaty. Walą wprost, nie dodają do swojej wypowiedzi zbędnego emocjonalnego wydźwięku. I to zazwyczaj oni są bardziej przebojowi.
Screw them.
Ty też masz głos. I użyj go dobrze. Odpowiadaj na pytania rzucane w eter, choćbyś nawet wątpił we własną odpowiedź. Najwyżej ktoś Cię czegoś nauczy, a to w końcu nie wydaje się być najgorszą możliwą rzeczą pod słońcem.
Włóż swoje całe siły w to, żeby iść naprzód. Zostałeś do tego stworzony. Na prawdę. Nie do stagnacji, stania w miejscu, a co gorsza - cofania się. Twoje życie nie powinno odbywać się wedle metody 2 kroki przed siebie, 1 w tył. I od nowa. Hella nope.
Masz dwie sprawne nóżki, dwie sprawne rączki, żadnych zaburzeń umysłowych. Jesteś więc w stanie mieć WSZYSTKO. A jedyną przeszkodą możesz być Ty sam. Ograniczenia, które nałożyłeś na siebie wcześniej, a co gorsza te, które ktoś nałożył na Ciebie. Screw it. Wyobraź sobie, że nic nie może Cię powstrzymać. Gdyby tak było, kim chciałbyś być?
To teraz guess what - ich nie ma. To tylko wytwór Twojej wyobraźni, trochę jak potwory czające się w ciemności, które sprawiały, że w nocy bałeś się iść do toalety. One zniknęły, bo dorosłeś i zacząłeś myślec racjonalnie. Kiedy pozbędziesz się złudzeń czających się do dziś?

Jest Ci cieplej na sercu, kiedy wiesz, że tam, dokąd zmierzasz, ktoś Ciebie wyczekuje. Zastanawiam się, czy jest jakieś przyjemniejszy rodzaj odczucia przynależności.

I spotkały się dwie dusze. Dwie dobre, trochę niespełnione dusze. Chcące dać dużo, najlepiej komuś, kto też to czuje. Dusze znów czują się jak w domu.