środa, 28 listopada 2012

Kiedy zobaczylam, ze jest dostepny na yt caly film z trasy koncertowej Codplaya wszystko inne przestalo sie liczyc. Niewazne chemia, niewazne kolacja, niewazne bieganie. Przezywalam to wszystko jeszcze raz, z podwojna dawka emocji. Ten komcert to jedna z trzech najlepszych rzeczy, jakie mialam okazje doswiadczyc w zyciu. Czuje, ze tak jak i dwie pozostale pozostana w moim sercu juz na zawsze. Lzy ciekna mi po policzkach na mysl o tym, ze to dzialo sie naprawde, ze ja naprawde tam bylam, to zaden sen, zadne marzenie, ktore wizualizowalam w glowie lezac wieczorem w lozku. To dzialo sie naprawde i bralam w tym udzial. Boze, jak to kurewsko dobrze smakuje.
To dla mnie swojego rodzaju sacrum. To kop w tylek, ktory popycha do dzialania. Bo jesli zobaczenie Chrisa Martina w odleglosci 20-30 m jest mozliwe, to co nie jest? W takich momentach zastanawiam sie, jak w ogole moge nie wierzyc, ze cos mi sie uda.

niedziela, 25 listopada 2012

Od dłuższego czasu chciałam zacząć traktować weekendy jako dodatkowe 48 godzin na naukę, żeby z niczym nie musieć się śpieszyć w następnym tygodniu. Co tydzień snuję plany ile to nie zrobię akurat w ten weekend, ale zawsze kończy się tak samo. Te 2 dni stają się odskocznią od szkoły, może delikatnie skosztuję jedynie tego, co powinnam przez nie zrobić. Bo bądź co bądź, nie możemy przecież zatracić siebie, bo "matura za 1,5 roku". Myślę, że już więcej nie będę zakładała ile to nie zrobię do szkoły przez weekend, a właśnie na odwrót - zaplanuję ile szczęścia sprawię sobie. Wczoraj był piękny dzień, kiedy oglądając Seks w wielkim mieście 2 jadłam naleśniki z nutellą, a popołudniu Pamiętnik Księżniczki 2 razem z Anią. I żeby nikt nie oskarżył mnie o trwonienie czasu - wieczorem przynajmniej ogarnęłyśmy mitozę i mejozę. Dzisiejszy dzień zaczęłam pracą domową z matematyki, ale kiedy otworzyłam niemiecki zdecydowanie stwierdziłam, ze no cóż, pora jeszcze nacieszyć się weekendem. Więc obejrzałam już 6 odcinków Seksu w wielkim mieście, zajęłam się typowo babskimi zajęciami, jak malowanie paznokci, i wsłuchując się w mądrości Carrie wypiłam 3 kawy. I chociaż czułabym się wspaniale, gdybym w weekend odrobiła wszystkie prace domowe na przyszły tydzień, nauczyła się na każdy sprawdzian, przebiegła ze sto kilometrów, jadła vegańsko i nie wypaliła ani jednego papierosa, myślę, że nie czułabym się tak wspaniale jak teraz - siedząc w piżamie, nieumalowana, zdecydowanie nie przygotowana na przyszły tydzień. Co najwyżej na wtorek - kiedy jestem umówiona do fryzjera, na to jestem psychicznie przygotowana na 5 z plusem! Przewiduję możliwość jutrzejszego rozwścieczenia pani od biologii, kiedy jak zwykle zapytana jako pierwsza zamiast odpowiedzieć, będę infantylnie bawiła się długopisem. Państwo wybaczą, ale odpowiedzieć w takiej chwili coś poprawnego graniczy z cudem. Serce bije o wiele za często jak na jedną minutę, a w głowie nie potrafię rozsądnie skleić do kupy wszystkiego, co wiem. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszlo, bo i tak się do siebie pouśmiechamy następnego dnia. Usta samoczynnie wykrzywiają mi się w szczery uśmiech na myśl o tym, że jeden z jutrzejszych niemieckich jest odwołany. To, co głównie chciałam dziś przekazać tą notką była rada, zebyście poświęcali samym sobie czas w weekend, bo jak tu naładować akumulatory na pełen niepotrzebnych kartkówek, odpowiedzi i sprawdzianów tydzień, jeśli nie nacieszymy się pięknym nic nie robieniem?

wtorek, 20 listopada 2012

Może to kwestia tego, że znamy się już 5. rok, może tego, że zna moje najgorsze i najlepsze strony. Może tego, że mamy taki sam gust, bardzo często podobne spojrzenie na wiele spraw. Może tego, że doskonale rozumie, dlaczego dzwonię do niej, kiedy Coldplay gra Warning sign na koncercie. Może też dlatego, że mogę na nią liczyć, kiedy dzieje się coś złego, albo też dlatego, że mamy podobne, bio-chemiczne problemy. Może też być tak dlatego, że po cichu marzymy, że razem zamieszkamy za niecałe 2 lata we Wrocławiu, wieczorami popijając wino. Albo dlatego, że ona jest B, a ja S? Nie wiem. Najważniejsze, że nawet, kiedy nie widzimy się przez dłuższy czas i tak lubimy się ze sobą spotkać, żeby nadrobić to wszystko.
















piątek, 16 listopada 2012

"Nie chcę ślubu. Nie chcę dziecka. Mam 20 lat i moje chcę krąży raczej wokół nowych butów, koncertu Mumfordów, wina z przyjaciółmi i dobrej książki. Mimo tego zazdroszczę ludziom, którzy wiedzą, że chcą ze sobą być. Na pewno, na stałe, na zawsze. Na całe życie. Już teraz, mając 20 lat. "
Uczę się jakbym była małym dzieckiem, które dopiero wchodzi w świat ludzi, przyjaźni i kontaktów międzyludzkich. Staram się czerpać jak tylko mogę z postaw przedstawianych w filmach, serialach i książkach. Postaw dobrych ludzi, którzy swoje urazy, przykrości chowają gdzieś głęboko, starając się ukryć to gdzieś głęboko kiedy ktoś czuję potrzebę pogadania o tym, co mnie przyprawia o natychmiastowe "ja pierdole". Staram się, chociaż narazie mało wychodzi. Ale chciałabym z czasem nabyć tą umiejętność. 
Wiem, że ludziom nie mozna okazywac, ze w nich wątpimy, nawet kiedy cały nasz wewnętrzy, sarkastyczny głos krzyczy w naszej głowie "ta, kurwa, napewno". Trzeba go grzecznie uciszyć i powiedziec, ze wierzymy, bo w sumie czemu by nie.

sobota, 10 listopada 2012

Zaliczyłam swój pierwszy wernisaż. Chociaż czułam się trochę nieswojo niewiedząc za bardzo co robić, nie poszło najgorzej :> I wreszcie mam przyczepioną tablicę i lustro :3 Obejrzałam Marię Antoninę, aż się prosi o pudełeczko macarons :>



***
A Marie Antonine dorzucam do listy moich filmowych klasyków - zaraz obok Vicky Christina Barcelona i Śniadanie u Tiffany'iego.










środa, 7 listopada 2012

Rano mam czas, żeby przed wstaniem z łóżka posłuchać piosenki, która naładuje mnie pozytywnie na cały dzień, co samo w sobie daje mi już wiele radości. W szkole często znika mi ten optymizm, leci wręcz depresją, ale zaraz po wyjściu z niej znów jestem w siódmym niebie. Słuchając dobrej rady koleżanki odpuszczam sobie kółko z biologii, które akurat dziś za dużo by nie wniosło to mojego malutkiego stanu wiedzy o biologii. W zamian za to wracam do domu, włączam w wieży płytę Noah and the whale, robię sobie pyszną kawę, o której marzyłam całe 6 godzin spędzonych w szkole. Zapalam świeczki, cieszę się tą chwilą, odrabiam matmę. (No, nawet zaczęłam odrabiać pracę domową - skończyła się geometria :3). Kończę potem odcinek Czasu Honoru, coś tam czytam na polski, bo głosy szepczą, ze ma być kartkóweczka i siadam, 6 dzień z rzędu do chemii. Czuję, że mój mózg ma już jej dość, bo pieprzą mi się najbanalniejsze rzeczy. A to znak, ze już jest dobrze, coś tam wiem, ma mi się co mylić przecież! I tak spędzam sobie popołudnie, nawet nie zauważam, kiedy z niego robi się wieczór. Robię notatki na PP i lecę na basen. Wspaniała godzina, kiedy mogłam się wyśmiać, popływać, porozciągać. Wróciłam, zrobiłam sobie zieloną herbatę, więc teraz jeszcze raz przeczytam polski i łóżko znów mnie do siebie przyciągnie :3333 Już nie mogę się wręcz doczekać! I wrzucam coś w obecnym klimacie.







niedziela, 4 listopada 2012

Wieczorem przed snem (od 1 do 3:D) leze w lozku i "tancze" przepelniona pozytywnym nastawieniem, za dnia marze, wyborazam sobie i znow tancze. A wszystko za sprawa narazie jedynie marzen, delikatnych planow wakacyjnej wyprawy. Narazie nic nie mowie, poki nie ustalimy, czy mowimy o tym powaznie. Jesli tak, czuje, ze pozytywne nastawienie przytrzyma mnie w swoich cieplych ramionach jeszcze przez dlugi czas. Wszyscy to kochamy - poczucie, ze nasze marzenia moga sie spelnic. Porobilam troche zadan z chemii, zaraz pedze do Ani robic dalej. I jesienna senna pogoda gowno mnie teraz obchodzi, czuje sie jak nowo narodzona. Plus wspaniale rozmowy z bliskim kolega, w ktorych trafiam do siebie w samo sedno tlumaczac mu roznice naszych podejsc do zycia, spelniania marzen, dazenia do celow. Wczoraj spedzilam mily wieczor z Ania, wypilam piwo z tequila, potem zjadlam pycha kolacje, wieczorem cwiczylam. Plus telefony od przyjaciela, ktory znalazl sie w nieco chujowej sytuacji i doceniam, jakie to wspaniale byc osoba, do ktorej w takiej chwili dzwoni. No w koncu 5 lat i pare miesiecy zwiazku za nami :3 Ale jestem szczesciara :D Buzka, kochani!!

piątek, 2 listopada 2012

Nadeszła pora na zmianę włosów na jesień. Chociaż cholernie się boję nawet najmniejszej zmiany, mogę tego potrzebować. Dziś kolejny raz obejrzę Vicky Cristina Barcelona, porobię notatki z chemii, a jutro znów będę jadła same owoce i warzywa czując się dzięki temu wspaniale. Znów dziś zakocham się w Javier'ze Bardem, zachwycę tą naturalną kobiecością Scarlett Johansson i powzdycham nad seksownym paleniem papierosów przez Penelope Cruz. A wieczorem, oglądając relacje z dalekich podróży pomarzę, że i mnie kiedyś uda się zobaczyć cały swiat.